by by proficiency

dün eziyet tanımını bir kez daha yaptım kendimce. evde ve bahçeye çıkıp oynama şansı içindeysem MUHTEŞEMden de muhteşem olabilecek bir hava dışarıda, yerler bembeyaz, ağaçlar, arabalar her şey bembeyaz ama ben hisarüstünde, yokuş yukarı tırmanmaya çalışıyorum kaya kaya, düşe kalka sevgili okuluma varmaya çalışıyorum hem de öyle böyle birşeye de değil, profışınsiye yetişmeye çalışıyorum. yahu kardeşim koskoca istanbul, nerelerden gelmek zorunda kalanlar olacak, bu havada sınav iptal edilmez mi!! sabah karın ağrıları içinde bunu düşünüyordum ama hain sınav iptal falan olmadı tabii. lapa lapa ve durmaksızın yağan beyaz dostumuz bizi engellemek için uğraşsa da biz pes etmedik ve new hall a vardık. canerim bana kıyak yapmış çikolatamla çayımı almış, ben ona teşekkür eder çikolatanın zihnimi çayın uykumu açmasını beklerken gözlerim buluşuyor biriyle, kalıyorum orda. ne işi var? o mu? neden burda ki? haydaaaa.. caner bembeyaz olan yüzümden anlıyor birşeyler olduğunu da, yormuyor beni. toparlanıyorum çok geçmeden, ee ne de olsa össden büyük stres prof. dünyalar tatlısı gözetmenim sağolsun, direk ısınıyorum ortama. eylülden alışığım aslında prof.a ama, o zamanlar nasıl da farklıydı herşey. şimdi dışarıdan kar fırtına manzarası görülüyor, parıldayan güneş, 27 derece sıcaklık yok. sınavdan çıkıp havuza gitmek yok, eve nasıl dönerim telaşı var onun yerine. incecik askılıyla değil kalın kazaklarla oturuyoruz. bir de psikolojim çok farklı. 1 saat uykuyla gittiğim, zerre önemsemediğim prof şimdi uykumu almış, ciddiyetimi takınmış özenle ve dikkatle oturup beklediğim profa dönüşmüş. çünkü baymış yadyok, bitsin gitsinmiş. 5 saate yakın sürüyor sınav (ara da var canım o kadar da değil) bittiğinde ne olursa olsun hafiflemişlik bırakıyor arkasında. şimdi sınavı verdik mi veremedik mi belli değil ama tatile girdiğimiz, sınav stresi içinde olmayacağımız için çok da farketmiyor. oysa dün nasıl da fark ediyordu!! byby proficiency yani (şimdilik veya sonsuza kadar!)