ne zaman

ne zaman bu kadar özlem biriktirdim acaba ben? ve ne zaman kendimi özlemeye bu kadar hazır hissettim? ne zaman geride bıraktıklarımı düşünmekten vazgeçtim, ne zaman hatırladım eskileri.

ne zaman gözlerimi kapattım ve duymuyorum sandım, ne zaman başımı sallayınca dağılacağına inandım düşncelerimin..

sahi, ne zaman hayal kurmayı bıraktım ben? hayallerin gerçekleşmeyeceğine ne zaman inandım?

ne zaman karışık olmadım en son, en son ne zaman kendimi tamamen huzurlu hissettim?

hatırlamıyorum. dengesizliğimi alıp duvarlara vurmak istiyorum. bir yandan 100 üstünden 100, bir yandan 0'dır ya, aynen o hesap. ortası yok, aynı anda iki ayrı uç. öyle bir kafa bu ikizler işte.

kararsızım, tutarsızım, çok ama çok dengesizim.

ve bazen insanlar bana nasıl katlanıyor hiç çözemiyorum.

eskiden derdimi anlatabilirdim, şimdi onu da yapamıyorum. fazlaca incindim sanırım. hem de neden, kimden yani, bir bilsem.

yok yok kesin ay tutulmasından. yoksa ben dünyanın en zıpır kızıyım, biliyorum. ve dünyanın en zıpır adamlarını kendime çekiyorum. ne yapayım, seviyorum.