1 Eylül 2010 Çarşamba

eksik

şimdi o gitti ya, ben çok eksiğim.
onu bırakıp daha 1 saat önce beraber beklediğimiz yerde tek başıma bulunca kendimi, dank etti,
en sevdiğim yerler bile onsuz güzel değil artık.
o olduğu sürece mavi gökyüzü, belirgin yıldızlar. o gidince bütün ışık sönüyor.
günlerden sonra sarılıp otobüse binişini izlemek ya da arkasından bir şişe suyu yere boşaltmak değil acı olan, beraber gittiğiniz bir yerden yalnız dönmek.
nasıl bir kafa, anlatamıyorum.
bıraktım geldim, çok çok eksik hissediyorum.
yıllarca yanyana duran süs mumlarından birinin yakılması gibi, diğeri orda öyle öksüz kalıyor.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

söylemeden edemicem..