Kimseye anlatamadıklarımı geceleri sana anlatıyorum uykumda.
Nasılsa yargılayamazsın. Yapabilseydin bile yapmazdın hem.
Uludağ'da hep aklımdaydın, bir keresinde burnunu kırmıştın çünkü orada.
Keşke kendine verdiğin zarar kırık burnunla kalsaydı. Keşke Abant Parke'nin oradaki ağacı yerinden söken araba senin kullandığın olmasaydı.
Kısacası yine diyorum, keşke burada olsaydın.
Seni çok özlüyorum ve kime nasıl ne anlatılır bilmiyorum. İnsanlar anneleri babaları için üzülüyor, ben her yerde hala seni görüyorum. Bir şey yap, uykuma gel sabahıma gel ama gel, bir konuşalım. İçimi açmadan ilerleyemeyeceğim daha.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
söylemeden edemicem..